Małe dzieci bardzo często cierpią na liczne koszmary, co powoduje u nich zaburzenia snu, płaczliwość, nerwicę itp. Ma to związek z ich rozwojem psychicznym, dodatkowo ogromna wyobraźnia dziecka przyczynia się do narastania problemów ze snem. Przestraszone dziecko pragnie czym prędzej znaleźć się w bezpiecznym miejscu, czyli zwykle w łóżku mamy i taty.
Dzieci boją się spać same…
Początkowo zatroskani rodzice pozwalają na to, by ich pociechy mogły zasypiać z nimi. Zwykle, kiedy spokojnie zasną w objęciach rodziców, zostają przeniesione do swojego pokoju. Sytuacja taka ma miejsce niemal w każdym domu. Dziecko przyzwyczajone do takich zachowań aprobowanych dodatkowo przez rodziców nie widzi w tym nic złego nawet, jeśli podrośnie. Niestety dla rodziców taki schemat jest niewygodny i męczący na dłuższą metę, zwłaszcza, jeśli dziecko najpierw kładzie się spać w swoim łóżku, a i tak w nocy przychodzi do rodziców tłumacząc się, że nie może spać, bo przyśnił mu się koszmar itp.
Należy zdać sobie sprawę z tego, że początkowo spanie dziecka z rodzicami nie jest samo w sobie czynnością niepoprawną, czy niebezpieczną. Dziecko ufa rodzicom i czuje się przy nich bezpiecznie. Małe dzieci nie rozumieją wielu spraw, dla nich nawet niewielki szelest firanki staje się zagrożeniem i podwodem do strachu. Oglądanie w ciągu dnia filmów dla dorosłych, spędzanie godzin przed komputerem, gdy rodzic nie ma kontroli nad tym, co przegląda jego dziecko, czytanie nieodpowiednich czasopism – to wszystko tylko potęguje wyobraźnię dziecka kierując ją w złą stronę. Wystarczy, że malec usłyszy w ciągu dnia jakaś straszną historię lub zobaczy coś przerażającego w telewizji, by w nocy jego umysł odreagował sennymi koszmarami lub wybujałą fantazją. Oczywiście nie ma nic złego w wyobraźni dziecka – to naturalne i pożyteczne. Jednak rodzice winni dbać o prawidłowy rozwój dziecka podsuwając mu odpowiednie lektury, pozwalając mu rysować czy bawić się w edukacyjne zabawy rozwijające jego umysł.
Sposoby na oduczenie dziecka spania z rodzicami
Jeśli dziecko od czasu do czasu prześpi się z rodzicami nic złego się nie stanie. Jeśli jednak sytuacja będzie miała miejsce niemal co noc, rodzice powinni się temu przeciwstawić. Można zastosować przykładowe sposoby:
– Przemeblować pokój dziecka tak, by nie znajdowały się w nim nietypowe przedmioty rzucające cień w nocy. To pozwoli spokojnie dziecku zasnąć.
– Co wieczór sprzątać pokój dziecka, by na ziemi nie leżały żadne zabawki, klocki, ubranka itp.
– Zostawić dziecku zapaloną lampkę nocną, jeśli boi się ciemności. Można ją wyłączyć, gdy dziecko zaśnie.
– Posiedzieć z maluchem chwilę przy jego łóżku, opowiedzieć na dobranoc piękną bajkę, zaśpiewać kołysankę, pogłaskać, porozmawiać. To uspokoi dziecko i sprawi, że poczuje się bezpiecznie. Można poczekać, aż zaśnie.
– Zostawić w jego pokoju otwarte drzwi tak, by nie bało się, że coś mu się stanie, a rodzice tego nie usłyszą. Widok ten uspokoi dziecko.
– Włączyć dziecku cichą, spokojną muzykę, która go zrelaksuje.
– Za każdym razem, gdy dziecko mimo to przychodzi w nocy do łóżka rodziców, odprowadzać dziecko do swojego pokoju. Możemy chwilę z nim posiedzieć, by się uspokoiło i zasnęło.
Warto podkreślić, że kluczem do sukcesu rodziców jest ich konsekwencja w wychowywaniu dzieci. Nic nie da stosowanie powyższych sposobów, jeśli jednej nocy rodzice kategorycznie zabronią dziecku spania z nimi w łóżku, a drugiej nocy zgodzą się dla świętego spokoju, byle tylko uspokoić płaczącą pociechę. Rodzice powinni być zgodni i zdeterminowani. Dziecko początkowo będzie sprawiać trudności, będzie się buntować zwłaszcza, jeśli było dotąd przyzwyczajone do spania z rodzicami. Z czasem uspokoi się, zrozumie i samo zechce spać w swoim pokoju.
Subscribe
0 komentarzy